Jedan od najvećih hrvatskih filmskih redatelja neosporne međunarodne reputacije Vatroslav Mimica umro je u devedeset i sedmoj godini života u Zagrebu. Bio je filmski autor podjednako cijenjen kao autor igranih i animiranih filmova. Mimica je rođen u Omišu 25. lipnja 1923. godine. Završio je dvije godine Medicinskog fakulteta u Zagrebu, priključio se partizanima gdje je, primjerice, upoznao i Franju Tuđmana, a nakon Drugog svjetskog rata prvo se okušao u književnosti kao književni i kazališni kritičar i jedan od urednika časopisa “Izvor”. Pokrenuo je i izlaženje Studentskog lista.
Priključio se partizanima
S filmskom umjetnošću počeo se baviti slučajno, po dekretu, postavši direktor Jadran filma 1950. godine. U njegovo vrijeme direktorovanja snimljen je i poznati film “Ciguli miguli” Branka Marjanovića nastao prema tekstu Jože Horvata koji je desetljećima bio bunkeriran odlukom partijske vrhuške koju je zasmetao Horvatov farsični žalac. Mimica počinje režirati u prvoj polovici pedesetih. Prvi mu je film “U oluji” iz 1952. godine, a drugi zapažena komedija “Jubilej gospodina Ikla”.
Nakon toga posvećuje se animiranom filmu, prvo kao scenarist uz Vladimira Tadeja, a onda i kao redatelj. Jedan je od povijesnih utemeljitelja i prvaka poznate Zagrebačke škole crtanog filma. Mimičin animirani film “Samac” dobio je Grand prix u Veneciji 1958. godine, prvu nagradu za neki animirani film Zagrebačke škole crtanog filma. Hvaljeni animirani filmovi su mu i “Happy End”, “Inspektor se vratio kući”, “Mala kronika”, “Kod fotografa”, “Jaje”, “Tifusari”... Scenarist je i crtanih filmova “Muha” Aleksandra Marksa i Vladimira Jutriše, “Krotitelja divljih konja” Nedjeljka Dragića ili filma “Cowboy Jimmy” Dušana Vukotića s Vladimirom Tadejem.
Godine 1963. vraća se igranom filmu i tada postaje glavni modernist hrvatske kinematografije zahvaljujući filmovima “Prometej s otoka Viševice” (gdje je bio i scenarist uz Slavka Goldsteina i Krunoslava Quiena) i “Ponedjeljak ili utorak” koji su nagrađeni u Puli, pa do filma “Kaja, ubit ću te!” zbog kojeg je u pulskoj Areni filmska ekipa bila izviždana i gotovo gađana kamenjem. Mimica je u intervjuima izjavljivao da je upravo taj film inspirirao Fellinija za “Amarcord”. Mimičini filmovi imali su odličnu međunarodnu percepciju, o njima su kritike objavljivale najprestižnije svjetske novine a Mimica je uspoređivan s najvećim svjetskim redateljima.
Mimica je režirao i igrani film “Seljačka buna 1573.”, iznimni projekt hrvatske kinematografije, koji je u Puli doduše dobio samo Veliku brončanu arenu, ali je prepoznat kao najbolji kostimirani film u povijesti hrvatske kinematografije. U kinima Jugoslavije pogledalo ga je oko pola milijuna gledatelja, a film je imao uspjeha i na međunarodnom festivalima od Moskve pa do Cannesa.
Zanimljivo, u talijanskoj produkciji Mimica je snimio i manje poznati film “Tvrđava Samograd” o opsadi Sigeta (1961. godine), a svoj opus igranih filmova završio je još jednim kostimiranim filmom “Banović Strahinja” i to doista prerano, 1981. godine. Scenarist mu je na tom filmu bio Aleksandar Petrović. Prije toga snimio je svojevrsni triler “Događaj” prema priči A. P. Čehova koji je prikazivan u Veneciji te filmove “Hranjenik”, “Makedonski dio pakla” i “Posljednji podvig diverzanta Oblaka”. Mimica je često snimao filmove po zahtjevnim i relevantnim književnim predlošcima, a ukupno je snimio dvanaestak igranih filmova.
Sin mu je Spielbergov asistent
Nazora za životno djelo dobio je prije gotovo tri i po desetljeća, daleke 1986. godine. Nagradu za životno djelo primio je i u Amiensu 2012. godine, kada je tamo prikazana i retrospektiva njegovih filmova. U Bergamu je nagrađen i za kratkometražni igrani film “Telefon”. U Puli je dobio jednu Zlatnu i dvije srebrne Arene za režiju, a 2001. nagrađen je i Velikom zlatnom arenom za cjelokupni doprinos hrvatskoj filmskoj umjetnosti.
Kada su ga pitali zašto je tako rano prekinuo redateljsku karijeru, Mimica je odgovarao da njegovu karijeru nastavlja sin Sergio Mimica-Gezzan (koji je imao i zapaženu ulogu u “Seljačkoj buni” i drugim očevim filmovima). Mimica junior u Americi se afirmirao i kao producent i kao redatelj (između ostaloga asistirao je i Spielbergu), pa je potpisao i režiju rado gledane mini serije “Stupovi zemlje” nastale po romanu Kena Folletta.