“Jasmine French” jedan je od onih filmova Woodyja Allena koji nisu (njegove specifične) komedije, ali dramski karakter priče nije ni onako hermetično prikazan kao u slučaju njegove “bergmanovske” faze s dva filma iz druge polovine 1980-ih: “Rujan” i “Druga žena”.
U slobodnoj, donekle humorističnoj varijaciji “Tramvaja zvanog čežnja”, što objašnjava zašto se radnja odvija danas, a svi likovi djeluju kao iz pedesetih, izvanredna Cate Blanchett utjelovljuje glavnu junakinju koja pati od diva-sindroma. Naime, donedavna pripadnica visoke klase morala se skrasiti kod “nižerazredne” sestre jer joj je bogati muž završio u zatvoru zbog malverzacija. Na rubu je živaca, neprestano se kljuka tabletama i nikako se ne može priviknuti na allenovski živopisno prikazan gubitnički život.
Woody Allen radi ono što se ne preporučuje: miješa žanrove, i to tako suprotstavljene kao što su drama i komedija. Rezultat je ponegdje papirnat film, ali vjerujte da su u rukama takvog majstora dramski trenuci opipljiviji i jači od mnogih današnjih (filmskih) dramatičara. Svakako jedan od filmova godine.
Ocjena: 4,5/5