Bio je jedan od najpoznatijih komičara bivše Jugoslavije, a u mladosti je preživio tragediju

Na današnji dan prije 100 godina u selu Gornja Crnuća, kod Gornjeg Milanovca, rođen je jedan od najpoznatijih glumaca bivše Jugoslavije Milosav Mija Aleksić. Glumac kojeg svi znaju po komičnim ulogama imao je tešku životnu priču, a za vrijeme Drugog svjetskog rata zamalo je doživio tragičnu sudbinu svojih kolega iz srednje škole. 

Kada je napunio 10 godina, sa sestrom i roditeljima Velimirom i Sinđom preselio se u Kragujevac, gdje je završio osnovnu školu i gimnaziju. Tamo je napravio prve glumačke amaterske korake, nastupivši u školskoj predstavi s 14 godina.

Bezbrižno djetinjstvo prekinule su strahote koje su donijeli Drugi svjetski rat i njemačka okupacija. Tada se dogodio jedan od najcrnjih dana tog vremena. Dana 21. listopada 1941. nacističke snage strijeljale su u Šumaricama 3000 ljudi iz odmazde za 10 njemačkih vojnika, a među žrtvama je bilo i 300 školaraca.

Pjesnikinja Desanka Maksimović, potresena strijeljanjem učenika, napisala je “Krvavu bajku” kojom je odala počast žrtvama. U sjećanje budućim naraštajima ostavila je stihove "Umrla je mučeničkom smrću četa đaka u jednom danu".
Tada je Mija Aleksić, učenik Druge muške gimnazije, s drugovima odveden na streljanu i nekim čudom preživio. Učenici su raspoređeni u vojarnu, a kada je na red došla vojarna u kojoj je bio Aleksić, objavljeno je da je već ubijeno 3000 ljudi, a odmazda je prekinuta. Preostalim zatvorenicima i učenicima dopušteno je da odu kući.

GALERIJA: Gledali ste seriju 'Naša mala klinika'? Evo kako su glumci izgledali na snimanju prije 18 godina

Iako mu je lice krasio osmijeh, a publici se urezao u sjećanje kao vrsni glumac i komičar, ova trauma Mije Aleksića ostala je duboko u sjećanju. Aleksić se glumom počeo baviti 1943., od ožujka je član ansambla Srpskog narodnog pozorišta iz Kragujevca. Igra manje uloge u Sterijinoj Pokondirenoj tikvi i Nušićevom Običnom čoveku. Od 1944. Aleksić postaje član SKOJ-a, a krajem rata postaje stalni član Zbora doma JA, i to kao tenor. Nakon rata Aleksić se upisuje na Pravni fakultet, ali nakon svega godinu dana napušta studij. Vraća se u kragujevačko kazalište i počinje glumiti zahtjevnije uloge.

VEZANI ČLANCI: 

Od rujna 1949. po naredbi odlazi u Narodno pozorište Beograd. Prva značajnija uloga mu je Aleksa u Laži i paralaži Sterije Popovića. Iste te godine počinje glumiti u tada popularnoj radio-emisiji Veselo veče lik Rafajla Rafa Maksića, i taj komični lik određuje njegovu glumačku osobnost. 1950. debitira na filmu, u kratkometražnom Muva Branka Ćelovića.

Godine1952. napušta Narodno Pozorište i prelazi u tada puno značajnije i bogatije Jugoslovensko dramsko pozorište. Uglavnom dobiva komične uloge; popa Jaše u Čehovljevom Višnjiku, Proke Purića u Nušićevoj Ožalošćenoj porodici i Ževakina u Gogoljevoj Ženidbi. Prvi dugometražni film koji je Aleksić snimio bio je Opštinsko dete (1953.) Puriše Đorđevića.

Godina 1959. počinje loše, doživljava težu prometnu nesreću, ali dobiva ulogu Pometa u Držićevu Dundu Maroju u režiji Bojana Stupice, u kojoj briljira. Za Aleksićevu karijeru presudna je bila televizija i jedna od prvih domaćih humorističkih serija - "Servisna stanica", scenarista Radivoje Lole Đukića i Novaka Novaka, tadašnje TV Beograd, koja je išla pune dvije godine (19 epizoda i to uživo). Lik koji je glumio, v.d. Raka bio je dobro primljen kod publike. U istoj seriji glumio je i Miodrag Petrović Čkalja, a njihovi međusobni sukobi i nesporazumi tjerali su publiku u salve smijeha. Nakon ove serije, Mija i Čkalja postaju nerazdvojni komičarski par u cijelom nizu Đukićevih serija, poput serije "Ogledalo građanina Pokornog" iz 1963. 

Od 1977. Aleksić je u mirovini, povremeno nastupa u filmovima. No, 1982. ostvario je jednu od svojih najpoznatijih uloga, Aksentija Topalovića u filmu "Maratonci trče počasni krug". Godine 1992. odigrao je svoju posljednju filmsku ulogu u filmu Tango argentino Gorana Paskaljevića, za koju je dobio Grand Prix na festivalu u Nišu. Umro je 12. ožujka 1995. u Beogradu.