Čuo sam Ovčaru: Mrtvih više nema. Pamtite ih, a živima pomozite da žive
Kad čovjek takvo mjesto posjeti sam, kad bude tog jednog običnog prosječno tmurnog jesenskog poslijepodneva jedini posjetitelj, kad stoji usred ravnice i masne preorane zemlje okružen tišinom, bez govora, molitava i muzike, onda ima samo sebe i ono što je donio u svojoj glavi i srcu mrtvim domaćinima kojih više nema.