Četvrti dan pulskog festivala započeo je ugodnim iznenađenjem. Film “Trebalo bi prošetati psa” debitanta Filipa Peruzovića, snimljen u produkciji HRT-a, ekranizacija je kazališnog komada Tomislava Zajeca (ujedno scenarist filma) čiji glavni junak pokušava uspostaviti odnos s bivšom djevojkom i mrzovoljnim ocem.
Franjo Dijak kao glavni junak, te Jadranka Đokić i Vlatko Dulić kao likovi koji ga okružuju upostavljaju zanimljiv karakterni trokut u filmu u kojem je dobro pogođena atmosfera četvrti glavni junak. Cijeli dan tijekom kojega se odvija radnja filma pada uporna kiša, ali ton filma primarno određuje Peruzovićeva precizna režija za koju bi se moglo reći da ide tragom meditativnih francuskih filmskih klasika ili da je “hanekeovskog” tipa. Iako nema to bogatstvo i zrelost, hrvatska je kinematografija s Peruzovićem u dugometražnoj produkciji dobila zanimljivu novu snagu.
Komedija/drama “Spomenik Majklu Džeksonu” beogradskog redatelja Darka Lungulova, prikazana u nacionalnom programu kao manjinska hrvatska koprodukcija, priča je o zanesenjaku koji u besperspektivnom Kraljevu želi napraviti turističku atrakciju podizanjem spomenka “kralju popa”. Film brešanovskog stila relativno uredno i zabavno oslikava sredinu i osobni brodolom glavnoga junaka, ali u usporedbi s Brešanom komedija djeluje više kao rad proračunatog uma nego srca.
>> Od prva dva filma prikazana u Puli Milićev je uspjeliji
