Trnje se spominje još u gradskom Urbaru iz 1615. godine, a među prvim stanovnicima tog područja navode se kmetovske obitelji grofova Oršića pa zatim grofa Kulmera te gradski i crkveni kmetovi. Nakon ujedinjenja 1850. godine Zagrebu radna snaga postaje sve više potrebna te dolazi do naseljavanja osiromašenih seljaka iz raznih područja Hrvatske.
Do intenzivnijeg zamaha u razvoju dolazi gradnjom željeznice (1862. godine) i Glavnog kolodvora (1892. godine) te industrijalizacijom kada Trnje postaje gradskom periferijom.
Radničke, a posebno željezničarske obitelji teško preživljavaju uz niske plaće. Stanovništvo Trnja ubrzano se povećava, uz spontanu gradnju kućica i privremenih stanova uz putove koji vode vertikalno od Save prema centru grada. Veće doseljavanje stanovnika dovelo je do otvaranja osnovne škole 1899. koja ujedno postaje prvi sportski i kulturni centar Trnja.
S trnjanskog područja kretala je skela nazvana Kraljevski brod koja je još od srednjeg vijeka pa sve do gradnje Mosta slobode 1959. bila veza Zagreba s prekosavskim naseljima. U razvojnim planovima nakon II. Svjetskog rata Trnje je bilo previđeno kao gradsko središte. Sadašnjoj Ulici grada Vukovara bila je namijenjena nova trgovačka i poslovna uloga, što do danas nije zaživjelo.
Stara Trnjanska desno, a lijevo isto tako Trnjanska ulica, ali ne vidi se je li slikana prije sadašnjeg autoputa ili nakon njega.