Australski redatelj Baz Luhrman čovjek je koji je dao veliki doprinos ekstravaganciji i raskoši na filmu koje su više primarno vezane uz kazališne mjuzikle i kabaree. Međutim, u slučaju ekranizacije slavnog romana F. Scotta Fitzgeralda “Veliki Gatsby”, on je žrtva svoje težnje da bude kočoperan, blještav i poseban pod svaku cijenu.
Iako se u osnovi radi o dramskom tekstu, o alkoholičarskom piscu koji priča o svojoj opsjednutosti “novim bogatašem” Gatsbyjem, Luhrman luta bespućima svoje pretencioznosti pa malo djeluje kao da režira karikaturalni mjuzikl, malo screwball-komediju iz tridesetih, da bi u drugoj polovini prerazvučenog filma od gotovo dva i pol sata shvatio da zapravo radi dramu. Posebno se u svemu tome zaigrao nepotrebnom 3D tehnikom koja je toliko umjetna da “Gatsby” povremeno djeluje kao animirani film. Reprezentativan dokaz da se i u tri dimenzije može biti – plošan.
Ocjena: 2/5
